ဘိန္းႏံြတြင္းမွ ျပည္သူတို႔၏ ငိုရႈိက္သံမ်ားကို တာ၀န္ရွိသူတိုင္းက ၾကားသိကယ္တင္ႏိုင္ရန္

၂၀၀၅ မတိုင္ခင္တြင္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔ (၁၇)ဖဲြ႔ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရအၾကား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ရယူခဲ့ ၾကေသာ္လည္း န၀တ၊ နအဖ အစိုးရ သည္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းျဖင့္ မေျဖရွင္းသည့္အျပင္ ျမန္မာ-တရုတ္ နယ္စပ္ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ စီးပြားျဖစ္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္သည္ကို လွစ္လွ်ဴရႈထား ခဲ့ သျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေထြေထြ အၾကပ္အတည္း ျပႆနာမ်ားကို သက္ဆိုးရွည္ေစ ခဲ့သည္ဟု ယေန႔ ထုတ္ေ၀သည့္ အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

“ဘိန္းႏံြတြင္းက ငိုရႈိက္သံ” အမည္ရွိ ပအို၀္းလူငယ္အစည္းအရံုး (PYO)ႏွင့္ ေတာင္ တန္းေဒသ လူမႈဖံြ႔ၿဖိဳးေရးလႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္မႈအဖဲြ႔ (AHLSD) တို႔မွ စုစည္း သံုးသပ္ ျပဳစုထားသည့္ အစီရင္ခံစာတြင္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ လယ္ယာ ေျမ သိမ္းဆည္းမႈ မ်ားေၾကာင့္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးလုပ္ငန္း ႀကီးထြားလာပံုကို အေသးစိတ္ေဖာ္ျပ ထားပါသည္။

စို္က္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းျဖင့္ လယ္ယာေျမမ်ားကို မွီခိုေနၾကသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူဦးေရ ၇၀ % သည္ ျပည္မတြင္ ေျမယာ သိမ္းဆည္းမႈ၏ အက်ဳိးဆက္ျဖစ္ေသာ လယ္ယာမဲ့ ဘ၀ ေရာက္သူမ်ားက အလုပ္အကိုင္ ရရွိေရးအတြက္ ၿမိဳ႕ျပမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ လုပ္ကိုင္ လာျခင္းႏွင့္အတူ လုပ္ခလစာ နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္မႈ မ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ထို႔နည္းတူ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း တြင္ ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈ မ်ားေၾကာင့္ လယ္ယာမဲ့ျပႆနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသူ အခ်ဳိ႕သည္ မိမိတို႔ ၀မ္းေရးအတြက္ ဘိန္းၿခံမ်ားသို႔ ေန႔စား အလုပ္သမား အျဖစ္ ေျပာင္းေရြ႕လုပ္ကိုင္ၾကသလို အခ်ဳိ႕သည္ နယ္စပ္ကို ျဖတ္ ေက်ာ္၍ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံ မ်ားသို႔ ရရာ အလုပ္မ်ားကို ရွာေဖြၾကရာမွ လူကုန္ကူးမႈ ျပႆနာပါ ႀကီးထြားေစခဲ့ပါသည္။

“ဘိန္းစိုက္တယ္ ဆိုတာ ေျမႀကီး (၅)ခ်က္ေပါက္တာနဲ႔ ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ (၁)ခ်က္ သာ အက်ဳိးရွိတယ္။ ပထမတစ္ခ်က္ကေတာ့ ဗမာစစ္တပ္အတြက္၊ ဒုတိယတခ်က္ ကေတာ့ ျပည္သူ႔စစ္အတြက္၊ တတိယတစ္ခ်က္ကေတာ့ သူပုန္အတြက္၊ စတုတၴ အခ်က္ကေတာ့ ေက်းရြာဘက္စံုဖံြ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္၊ ပဥၥမတစ္ခ်က္ေရာက္မွ ကုိယ့္ မိသားစု အတြက္ အက်ဳိးျဖစ္တာ။ လက္ရွိမွာ ေတာ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္း အားလံုးနီးပါးက အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူ ထားၾက ေနၿပီဆိုေပမဲ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္က မူးယစ္ေဆး ၀ါးႏွိမ္ႏွင္းေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အရမ္း အားနည္းေနေသးတာ ကို ေတြ႔ရ တယ္။” ဟု ပအို၀္းလူငယ္ အစည္းအရံုး၏ စီမံကိန္း ဦးစီးမွဴး ခြန္ဦးက ဆိုသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘိန္းပေပ်ာက္ေရးႏွင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါးႏွိမ္ႏွင္းေရး စီမံကိန္းႀကီး (၃)ခု ကို ႏွစ္ေပါင္း (၃၄)ႏွစ္ၾကာ ေဆာင္ရြက္ ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေသာ ရွမ္းျပည္ေတာင္ေပၚေဒသတြင္ တရားမ၀င္ အေကာက္အခြန္ မ်ားျခင္း၊ အဂတိ လိုက္စားမႈမ်ားျခင္း၊ မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစဲြသူမ်ားအတြက္ ဘ၀ျပန္ လည္ျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ေရး စီမံခ်က္ လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္မႈတြင္ ျပည္သူတို႔၏ ပူးေပါင္း ပါ၀င္ခြင့္ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါးေစ်းကြက္ တြင္က်ယ္လာျခင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးေျမယာမ်ား သိမ္းဆည္းခံရျခင္းႏွင့္ လယ္ယာထြက္ ရာသီသီးႏွံမ်ားကို စီးပြားျဖစ္ တင္ပို႔ႏိုင္မည့္ ေစ်းကြက္ မရရွိျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ဘိန္းပေပ်ာက္ေရး စီမံကိန္း မေအာင္ျမင္ေသးသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ပါသည္။

တည္ဆဲ မူးယစ္ေဆး၀ါးဆိုင္ရာ ဥပေဒသည္ စနစ္၏ သားေကာင္ျဖစ္ၾကရေသာ သာမန္ျပည္သူမ်ားစြာကို မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ၊ သံုးစဲြမႈမ်ားကို ရံုးတင္စစ္ေဆး၍ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ျဖင့္ အေရးယူခဲ့ေသာ္လည္း မူးယစ္ေဆး၀ါး ပေပ်ာက္ေရးအတြက္ ေျပာပေလာက္ေသာ ႏွိမ္ႏွင္းမႈ မျဖစ္ခဲ့ေခ်။ လက္ရွိ လြတ္ေတာ္ တြင္ ၁၉၉၃ မူးယစ္ဥပေဒ အပါအ၀င္ မူးယစ္ေဆး၀ါးဆိုင္ရာ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ မ်ား ျပန္လည္ျပင္ဆင္ သံုးသပ္ခ်မွတ္ေရးအဆိုကို တင္သြင္းျခင္း မေတြ႔ရေသးေပ။

မီဒီယာ ဆက္သြယ္ရန္:
ခြန္ဦး – ၀၉ ၃၃၅၅၂၂၄၉၀
ခြန္ခ်န္ကီ ၀၉ ၂၅၀၂၀၁၀၀၈
Email Contacts: [email protected], [email protected]

သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ ျမန္မာဘာသာကို ဤေနရာတြင္ ေဒါင္းလုပ္ ရယူႏိုင္ပါသည္။

This post is in: Press Release